بررسی عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر گرایش به فرزندآوری در شهر اندیمشک با تأکید برسبک زندگی (مطالعه موردی زنان متأهل کمتر از ۳۵ سال)

هدف از این پژوهش بررسی عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر گرایش به فرزندآوری در شهر اندیمشک می باشد. دیدگاه های نوگرایی، بوردیو و گیدنز به عنوان چارچوب نظری انتخاب شدند. روش تحقیق، پیمایشی و واحد تحلیل زنان متأهل کمتر از 35 سال و سطح تحلیل، خرد است. شیوه نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای و تصادفی ساده است و حجم نمونه طبق فرمول کوکران 240 نفر می باشد. ابزارگردآوری داده‏ها، پرسشنامه است. روش تجزیه و تحلیل داده ها، ضریب همبستگی اسپیرمن، پیرسون  و تحلیل رگرسیون چندمتغیره و از نرم افزار spss استفاده شده است. از اعتبار صوری جهت سنجش اعتبار(روایی) استفاده شد و ضریب آلفای کرونباخ (اعتماد یا پایایی) سبک زندگی و گرایش به فرزندآوری به ترتیب برابر با 711/0 و 714/0 است. نتایج این تحقیق نشان داد که بین ترجیح جنسی و گرایش به فرزندآوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین پیروی از سنت­ها، میزان تحصیلات، سبک زندگی و پایگاه اقتصادی اجتماعی با گرایش به فرزندآوری زنان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. اما بین مؤلفه های سبک زندگی(اوقات فراغت، مصرف کالای فرهنگی و مدیریت بدن) با گرایش به فرزندآوری زنان رابطه معناداری وجود ندارد. تحلیل رگرسیونی نشان می دهد که 3/17 درصد از تغییرات میزان گرایش به فرزندآوری زنان به متغیرهای مستقل(سبک زندگی، پایگاه اقتصادی اجتماعی، ترجیح جنسی و پیروی از سنت­ها) مربوط می شود و متغیرهای ترجیح جنسی و پیروی از سنت­ها تأثیر بیشتری در میزان فرزندآوری دارند.